Benliğimden taviz vermedin diye,
Dışladılar beni dost bildiklerim.
İnsanlığı şere dermedin diye,
Haşladılar beni dost bildiklerim.
Vurdum cehaletin hep kafasından,
Örnek alınmadı hiç ustasından,
Yorulan kalbimin tam ortasından,
Şişlediler beni dost bildiklerim.
Hep yerdim arkadan vuran düşmanı,
Hep af eyledim, hoş gördüm pişmanı,
Büyüğü, küçüğü, zayıf, şişmanı,
Dişlediler beni dost bildiklerim.
Ağ'lara beylere kekilmedim hiç,
Zalimden yanadır çekilmedim hiç,
Namert karşısında yıkılmadım hiç,
Tuşladılar beni dost bildiklerim.
Hayatın çarkında canlı bir tezdim,
İnsanlıktan yana pir oldum gezdim,
Ensesi kalını bu çarkda ezdim,
Taşladılar beni dost bildiklerim.
Altın pul olmaz ki her nere gitse,
Dünyanın malı ah bir şere yetse,
Herkes sahiplenir suç para etse,
Fişlediler beni dost bildiklerim.
Dönmedim verdiğim sözden ikrardan,
Umut beklenir mi yalan inkârdan?
Der DOĞANİ göçüp giderse burdan,
Düşlediler beni dost bildiklerim.
17.04.2008
İsmail DoğanKayıt Tarihi : 17.4.2008 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şu zamanda dost olarak çok nadir insana güveniliyor bir elin parmağını bile geçmez sayıları...
Umarım dost ve dost bildiklerimizle karşılaştırır hayat bizleri...
Sn Doğani...Kutlarım bu anlamlı dizelerinizi..
Saygılarımla... Lamia CANAY...
Necati OCAKCI ANTALYA
Tuşladılar beni dost bildiklerim.
evet dost bildiklerimizden kötü çıkabileceği gibi, düşman bildiklerimizden de dost çıkabiliyor..ama biz düşman bildiklerimize karşı hazırlıklı olduğumuz için dost bildiklerimiz sırtımızdan vuruyor...harika şiir için tebrik ederim...sevgiyle mutlu yaşayınız...
TÜM YORUMLAR (12)