Dost bildiğim insanlar

Bir zamanlar canım dostum dediğim
Nasıl ocağımı söndürdü yarap
Sevgisine dost dost diye yandığım
Beni daldan dala kondurdu yarap

Gezdim gurbet eli bunca diyarı
Çile yollarında yoruldum gayrı
Düşene kimsenin dokunmaz hayrı
Düştükçe vurdular belime yarap

Işıksız doğasız güneşsiz kaldım
Döküldüm yollara acıyı sardım
Ben neye ağladım kimlere yandım
Yandıkça güldüler halime yarap

Kapandı yüzüme çaldığım kapı
Akıttı gözünden dilinden tipi
Bazen tayfun bazen kasırga gibi
Estikçe ciğerim yandı be yarap

Dallarımı kuruttu,güllerimi kuruttu
Beni çamura attı,dost bildiğim insanlar

(17.05.2004)