Güvenim kalmadı dostlara benim
Vefa göstermedi canım diyenim
Hani yarenlerim nerde sevenim
Ne aradı nede sordu dost beni
Yaralı yanımdan vurdu dost beni
Uğrunda can verip canım dediğim
Başıma taç edip değer verdiğim
Her birini kendim gibi bildiğim
Sadıklar çıkmadı kırdı dost beni
En zayıf yerimden vurdu dost beni
Hepsine dargınım küstüm incindim
Bazan isyan ettim bazanda dindim
Çoğunu çıkarttım defterden sildim
Engelsiz yollarda yordu dost beni
En hassas yerimden vurdu dost beni
İhanet etmedim dosta ömrümde
Muhabbet besledim her an gönlümde
Onlar ise beni en zor günümde
Sanmayın sarıldı sardı dost beni
Ne yazık sırtımdan vurdu dost beni
Enver der üzülmem hiçte gam yemem
Ne kadar kızsamda acı söz demem
Bundan böyle kuru bir selam vermem
Yandırdı kül etti savurdu dost beni
Can evimden candan vurdu dost beni
Kayıt Tarihi : 22.5.2014 13:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!