Dost Bağı Şiiri - Tangül Çehreli

Savurur gölgesinde ruh bedeni
Bezemiş sarmış sarmalamış ten ile beni
Bir sen var ki bende, içten içeri
Kan demlenir damarlarda anınca seni

Şakaklarımda beyazlar zalim ağından
Ayalarımda ki nasırlar hırs kasnağından
Sevgimin sonsuzluğu hak deryasından
Nasiplenmiş bir kulum şükür ki dost! Dost sofrasından

Âdem nicelerden kanattı beni
Kanattı, kanattı çoğalttı beni
Gönül bahçesinde ki limandan kalkar ıssız bir gemi
Yoluna baş koyduğum rabbim nimet, nimet sunmuş yareni

Secdeye varır tek ruhta iki beden
Niyazında saklıdır gönülden rabbi seven
Var mıdır dost ile tek gözle görebilen
Yaratanın aşkından hudutsuz nasiplenen

Gönül’e simsiyah kelepçeler takmışlar
Açarını alıp derin dibe atmışlar
Yaratılan dostlar inanç ile dalmışlar
Rahmanın deryasından kilit ile çıkmışlar