Dost Aradım Kendime Şiiri - İbrahim Örer

Dost aradım kendime, her gün her gece
Dost aradım derdime, dilimde hece hece
Her yüzüme güleni dost sandım, ben hep kendimce
Meğer dostlarım çokmuş, yeter ki işleri düşünce.

Dost aradım kendime, hep deli dolu insanlar
"Dostumsun" deyip, sırtımdan vuranlar
Beni hep, saf yerine koyanlar
Yakıyor ciğerimi, "dostum" deyip kandıranlar.

Dost aradım kendime, herkeste kusur arayanlar
Aradığını bulamayıp, üç kuruşa satanlar
Günü gününe her gün, ayaküstü yalanlar
Sızlatıyor yüreğimi, arkamdan dönen dolaplar.

Dost aradım kendime, uzak dinden imandan
Ne namaz ne abdest, nefsinin peşinde koşmaktan
Aşktan, sevgiden ırak, mâlâyaniye dalmaktan
Olmaz olsun böyle dost, kaçınırım dost olmaktan.

Dost aradım kendime, cana can katsın
Ben öldüm deyim, o beni yaşatsın
Kanayan yaralarımı, bir bir kapatsın
Hiç değilse ölürsem, üstüme toprak atsın

Dost aradım kendime, derde derman olsun
Benimle ağlayıp, benimle kahrolsun
Benimle sararıp, benimle solsun
Böyle dost varsa, Allah ondan razı olsun.

Dost aradım kendime, ha buldum ha bulacağım
Bulsam da rahatlasam, yoksa deli olacağım
Karanlık, kuytu köşelerde, yalnızlıktan kaybolacağım
Bu gidişle günden güne, ıstıraplarla mahvolacağım.

Allah'tan başka dost yok, benim gibi garibanlara
"O" ne güzel Dost, dosttan anlayanlara
Benden selam olsun, gerçek Dost'u bulanlara
"Allahım sen benim gibi garibanları, ilhak eyle vuslata kavuşanlara"