Ne ümitler beslemiştik,
Gelirken biz bu ellere.
Yaşamaya çalışmıştık,
Binbir türlü çilelerle.
Yıllar çabuk tükendi,
Yaşlandı birinci nesil,
Kimi üzgün-perişan,
Kimisi seril sefil.
Baba dargın evladıyla,
Genç kızlarımız sokaklarda,
Törelerimiz hep kaybolmuş,
Kurumuşuz bataklarda.
Bir sızı yakar içimi,
Acep bu gençlik benimmi,
Kimler çalıp götürdüler,
Verin bana KİMLİĞİMİ.
Adımız olmuş; Almancı,
Bu söz ne kadarda acı,
Alman RAUSdeyip kovar,
Ükemde garip Alamancı.
Kimlik bunalımındayız,
Ne Türk kaldık, ne Almanız.
Yüreğimiz buruk buruk,
Nerde bizim vatanımız?
Hani nerde can yoldaşlar,
Kardeşten ileri arkadaşlar,
Dışarı çıkılmaz olmuş,
Hicabdan al al yanaklar.
Alman Markına satıldık,
Şimdi kenara atıldık,
İlmik ilmik kopup gitti,
Sözde kaldı akrabalık.
İŞTE BİZE DOST GÖRÜNEN
ALMANYANIN ACI SONU!
KAYBETTİK BİZ KİMLİĞİMİZİ,
ŞAŞIRDIK BAK YOLUMUZU!
15-10-1999/ALMANYA
Kayıt Tarihi : 20.3.2010 02:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kayıp bir nesil, geleceği olmayan bir toplumdur benim nazarımda Yabancı Memleketlere çalışmaya giden ve orada kalmak zorunda olan insanımız! Ben 17 senedir Almanya'dayım, bu süre zarfında buraya gelipte burdan gerçek manada memnun olan kişi sayısını çok ama çok az gördüm! Maddi bir kazanç söz konusu belki, ama ya kaybedilen manevi değerler ve asimile olan neslimiz! Kıyamet Gününde neslimizden aslını ve dinini kaybetmiş birisi kalkar yakamıza yapışırsa bu hesabı nasıl veririz bilemiyorum!
Gurbeti yasiyoruz ama nedense öz vatanimiza gidince daha cok gurbet yasiyoruz her iki ülkede yabanciyiz cok güzel siiriniz tebrik ederim saygilar
bilir..Ama asla kimliğinizi kaybetmediniz..Bakın kırmızı beyaz
dalgalanan bayrağımıza..*
Sonsuz kutluyorum..
TÜM YORUMLAR (2)