Dost'a Sitem Şiiri - Nazmiye Kayar

Geceleri diyorum dost,
Kır çiçekleri açar mı?
Açar mı bir gece yüreklerde
Bir kucak dolusu papatya?
Ve sen o papatyalardan başına taç yaparak,
Geçmişe selam bırakıp,
Geleceğe beni sorar mısın?

Hatırlar mısın beni dost?
Yüreğin burkulunca,ellerini yüzüne kapatmadan
Sen de ağlar mısın?

Karmakarışık düşüncelerin arasında,bir sandalım ben.
Fırtına çıksa batacağım.
Sana ne demeli bilemiyorum artık,
Zamirlerden,sıfatlardan çok uzaktasın.
Sana dost dedim ben dost,
Dosta vefasız demek istemiyorum.

Bu gece hüzün yüklü bir şarkıyım;
Söylersen ağlayacağım.
Ağlarsam hiç susmayacakmışım gibime geliyor.
Yılların birikimi,yılların özlemi,ne dersen de,
Unutulmuşluğun acısını yaşıyorum son günlerde.

Hani geceleri kır çiçekleri açar mı demiştim.
Ya martı sesleri,
Uzaklardan yürekleri buran bir tren sesi,
Duyar mısın ara sıra?
Zannetmem dost!
Eminim oralarda ne deniz vardır,ne de kuşları
Ne tren vardır,ne de rayları.

Zifiri karanlıktan bu sesleniş sana,
Belki kulakların çınlar,belki çınlamaz.
Belki yüreğine bir hüzün çöker,belki çökmez.
Gıcıklığına belki,baharda açan papatyaları da yolarsın,
Güllerin yapraklarını da yersin.
Yağmurda şemsiye ile dolaşırsın
Sırf yağmuru seviyoruz diye.

Ben de inadına,sevdiğimiz şarkıları söylüyorum;
'Oy sevdasına kurban olduğum'diye başlayan,
Daha sonra diğerleri.
Sonra Orhan Veli'den şiirler okuyorum kendime,
Gülümsüyorum;
Anlayacağın sana inat,bu dostluğu yaşatmaya çalışıyorum.

Biliyor musun? Artık hayatı pek önemsemiyorum galiba,
Olsada olur,olmasa da olur havaları hakim Marmara'da.
Amaannn! deyip geçiyorum,Ege'ye selam çakıp.
Amanlardan kurtulmak için,
Yeni umutlar bulmayı düşlüyorum,
Yeni dostlar değil;

Zira umutsuz yaşanmıyor.......

(İstanbul-Aralık 2002 Cuma)