Dost’a dair Şiiri - Azad Kara

Ronav bi milên giran, serê bilind
Di hişê we de kuştina bêwext,
Miriyê bêwext bi hovîtî vejîne
Tu qîmeta demê herî baş dizanî,
Dem te rehet dike Ronav.. birayê min..
.
(Ağır omuzlu ama başı dik Ronav,
Aklındakini zamansız öldürme,
Zamansız ölen, amansız dirilir,
Ve sen zamanın değerini iyi bilirsin,
Zaman seni rahatlatır Ronav, kardeşim..)
.
Hatıralar kapanan kapıların ardına atılmış,
Alzheimer olmak için gelecek anılara dua etmek,
İçin heyheyli deryâ, bizler balıkçıyız Ronav,
Saplanmış kara balıkları söke söke alacağız..
.
Bir yanın eksik değil dostum, bir yanın fazla,
İçindeki bahçelerde güvercin besliyorsun canınla,
Birkaç milyon yıldır da tutmuyorsun ellerini biliyorum,
Eller mühim değil dostum, geçmez milyon yıl yalnızlıkla,
.
Gece ince mevzu derin, bizler avcı, meseleler av..
Sen ne o’sun ne şu’sun ne bu’sun Ronav..
Yıllar senden aldıklarını misliyle geri doldursun
Yaşananlar çok da, anlatacak dil yok dostum..
.
Bizim diller aynı düğümle bağlanmış, açılmaz
İmkânsızların efendisiyiz bizde engel tanınmaz,
Başta Kürtçe neden var diye sorma bana ey dost..
Yürek fısıldadı;’Ronav tek dille anlatılmaz..”