Dost'a Şiiri - Muhammed Özcan

Yoktur gözümde artık dünya
Her şeyimden vazgeçtim
Hayatımdan, yaşantımdan,
Sevgilerimden, aşklarımdan…
Vazgeçtim artık her şeyden,
Umurumda değil artık dünya…

Her şeyimden vazgeçtim dedim ya,
Yalandı işte o,
Dostlarımdan vazgeçemedim ben,
Yansa da dünya,
Ölsem de ben,
Vazgeçemem yine de…

Ruhumun derinliklerine işledi acı,
Çölün ortasında kaldım,
Susuz ve yorgun…
Ben yürürken ağlaya ağlaya…
Dostlarım yetişti yardımıma! ...

Ben akşam sabah seni düşünüyorken,
Unutmuşsan beni,
Unuttum işte seni…
Ben;
İlkbaharda kavuşamadığım düşlerime,
Çölün ortasında dostlarımla kavuştum…
Onun içindir işte,
Her şeyimdir dostlarım benim…
Vazgeçemediğimdir yani…

Kuşlar gelip konduğu zaman pencereme!
Herkes uykuya daldığı zaman,
İşte o zaman ağladım ben,
O zaman unuttum unutmam dediklerimi…
Yalnızca dostlarımdır unutamadıklarım,
Vazgeçemediklerimdir…

Bugün daha farklı şimdi dünyam,
Düşüncem farklı,
Bakışım farklı,
Her şeyim farklı sensizken…
Ama dostlarım hep aynı,
Onlara duyduğum sevgi aynı,
Unutamadıklarım aynı hep…

Dostum! ...
Ayrılsa da canım bu bedenimden,
Sevgin ayrılmayacak kalbimden…

Sevgim güle benzer benim dost,
Gelip konmasa da bülbüller,
Güzelliğinden bir şey kaybetmez güller…
Sevgim böyledir benim…
Yani ölümsüzdür sevgimiz…
Gidiyorum ben bilinmezlere,
Yıldızlara bıraktığım ümitlerimin yanına,
Sabah güneşinin yanına,
Ümitlerime koşuyorum ben,
Soluksuz da kalsam,
Sevgisiz de kalsam,
Yine de seveceğim herkesi…
Dost sevgisinden mahrum kalmayana dek! ...