Dost Şiiri - İbrahim Cuma

Dostu dosttan öğrenmedik
Dost gönülde yer edermiş
Tarafından uğranmadık
Tenhalarda nar edermiş

Var, var iken varlık dostu
Yok, yok iken darlık dostu
Bir olur mu zorluk dostu?
Dost yokluğu var edermiş...

Yokuşlarda yanındaki
Bugününde dünündeki
Candan seven canındaki
Güzü ilkbahar edermiş

Yoldaki dost yolda koyar
Yolda kalmış yolcu sayar
Yol bitince dosta doyar
Böyle dost bizar edermiş

Dost bakidir ezel, ebet
Dost bilir mi şan ve şöhret
Ülfet, iffet, medet, ibret...
Sırt dönenler ar edermiş...