Dost Şiiri - My Poem Halil Köse

Bu kirli Dünya da,
Temiz kalmaya çalışırdık
Bazen işi arsızlığa vurur,
Olmadık yerde güler, kahkahalar atardık.

Ah be dostum ah..
Nedir bu halin
Kara gecelerin
Zifiri karanlığında mı kayboldun
Dostluk lambasını
Niye söndürdün de gittin be dost

Dalından tuttuğum ulu çınarı
Kökünden yakmaya kalktın
Garip yaşayan gönül hanemi
Viraneye cevirmeye kaltın

Ah be dostum ah..
Sen bu işi oyun mu sandın
Oynadığın oyunu bıraktın da gittin

Göğün kızıl rengi, yere düşen bir damla
Her şey bana şahittir kandırdım sanma
Rüzgar alır götürür tüm kötülüğünü
Yaşadığımız her yer de izim kaldı sanma

Hangi algıların, yanılgıların, aldatmaların
kurbanı oldun..
Aklını, fikrini, vicdanını bir kenara attın
Onurunu bit pazarı kaldırımların da
Çiğnettin, ayaklar altına attın..
Üç kuruşa mezat yapıp sattın
İyilik sayfasına nankörlük yazdırdın da gittin
Dost'luk kitabın da ihanet mi yazar
Tüm sayfaları kökünden
Kopardın da gittin

Dostluk böylemidir..
Kanayan yaraya tuz dökmekmidir..
Bahar da gelip, kış'ta gitmekmidır.
Dün övdüĝüne bugün sövmekmidir..
Dost'luk böylemidir.. Söylesene dost..
Dostluk böylemidir..

Ah be dostum ah..
Bir kahvenin kırk yıl hatırı olur du hani !
Kırk günde niye unuttun be dost
Hatır, gönül kırdın da niye gittin be dost

Küçük kusurları görmeyecektik
Eski dost'tan da düşman olmaz dı hani..
Kusur ise vardır elbet insanız..
Kusurumuzu sil be dost.. Kusurumuzu sil
Dostluğumuzu niye sildin be dost

Vefasızlık dost'un attığı en acı tokat'tır.
Bir ömür yüreğin de acısı kalır.
Gözün gördüğü ihaneti, hercai halleri
yüreğine anlatamazsın.
Yapma be dost.. Etme be dost..

Ahdı vefa dost'un taşıdığı
En kutsal sancaktı
Yere düşürüp niye gittin be dost

Hani kara günde, iyi günde dost idik..
Kara gün de karanlığa karaşıp
Niye gittin be dost..
Bırakıp niye gittin be dost..

Kardeşten kardeş olmaz belki
Dost'tan olur demiştik kardeş
Kardeşini yarı yol da niye bıraktın gittin be dost..

İki ırmağın birleştiği bir nehir gibiydik
Niye kuruttun gittin be dost
Niye kuruttun gittin be dost