Dost Şiiri - Mahmut Zahit Kiriş

Sokakta, manen yakıp kavuran ateşler
Bir dost olsun, başımı aşağı indiren
İstemem! Beni günahım da bile öven
Yeri gelsin, söylesin nâr gibi sözler

Neyleyeyim ben, sebep kılanı yağmuru
Bir dost olsun, mani görmeyen doluyu
İsterim! Verdiği sözü bilsin namusu
Perdeler misali, örtsün kusuru

İnsan ki; yanmak ister mi hiç haviyede?
Bir dost olsun, komşu olacak dâr-ül celâlde
Saman, dikkat et; tutuşur bir kıvılcım ile
Arkadaş, zerrenin de hesabı var; önemse!

Yurdu sarmış çakallar, tilkiler birlikte
Bir dost olsun, ebabil gibi benim ile
Benzese keşke efendimiz Ebubekir’e
Can kurban, böyle cihan-değere