Dost Şiiri - Özkan Kurum

Cân dostun, gelmeni isterse yürekten
Durulmaz, ayak bağlı olsa bilekten
Yüreğin, huzûr ve neşe ile dolar
Yeniden, o dostun yüzünü görmekten

Özlemi, kalbinde kordan ateş olsa
Kederden, nûr cemâlin gül gibi solsa
Yinede, beklersin bir ömür boyunca
Sonunda, o cân dosta kavuşmak varsa

Vazgeçmek, mümkün değil ki hiçbir zamân
Anılar, beyinden silinmiyor bir ân
Gezdiğin, baktığın her bir yerde o var
Derdine, olmuyor bir başkası dermân

Murâdı, yoksa seni bir ân görmeye
Bir kahve, içecek kadar görüşmeye
Yüreğin, yanar dostunun bu hâline
Anlarsın, değerin kalmamış gözünde