Dost Şiiri - Adnan Mehmet Tüfekci

Ankara bembeyaz dost.,
ayazıda bilirsin,
hani şu kutuptan olan.
güleç yüzlü,
deniz gözlü can.,
ne soğuk,
ne de canan
en zoru sensizlik be dost.
gittin gideli,
çok şey yaşadı bu insan.
aşık olmak istiyorum derdim de,
kızardın.
zorla güzellik olmazmış,
aşkta olmuyor,
aşıkta insan.
elimde bir ayakkabı
Sindrella aradım.
kim kaybetmiş ki,
ben bulayım.
ayak uyar,
taç uymaz.,
anladım ki masalmış tüm bunlar.
hak edene,
hak ettiğini vermek gerek.,
köylü kızı
köyünde kalmalı ha dost.
tasa çok
anlatmakla bitmez.
gamı kederi de nasipleniriz,
kiminden az,
kiminden çok.
parasızlıkla da dost olduk,
bende güzel günler az,
çok ise sende gönder biraz.
o kent de soğuktur,
senin sıcaklığın yetmez,
ben gerek,
biz gerek.
günler akıp gidiyor,
birşeyler alıp,
birşeyler getiriyor.
seni de getirecek bir gün,
ay misali,
güneş misali.
her şey fani.,
Yunus'un dediği gibi,
malda yalan,
mülkte yalan.
bâki olan sevgi,
bizde de çoktur,
ben dağıyorum,
almasını bilen ise az.
mala mülke
arsız olurda insan,
sevgiye olmaz.
vatan borcu,
namus borcu demiş atalar.
borcumuz borç ama
onda da var imtiyaz.
sonumuz nereye varacak dost.
dürüstlük,
doğruluk hak getire.
teknoloji ile makineleşti insan.
eskiden sevgi sunulurdu
gittiğimiz yerlerde.,
şimdi ise;
Brezilya dizisi,
yeni vizyon film.
vefasızım bu ara,
kendime bile vefasız,
uğra dediğin yerlere uğrayamadım,
kusura bakma dost.
idealler var ilerde,
onlarla meşgulüm,
uzanacağım ama
bir de çelme takanlar olmasa.
mehter takımı gibi,
iki ileri, bir geri.
onlar Viyana önünden döndüler,
ben dönmem,
biz dönmeyiz ha dost.
sevgimi yolluyorum,
Ankara kadar beyaz.
özlemlerim,
iyi dileklerimle
misafir et biraz.