Dost Şiiri - Bekir Dalkıç

İnci arardım incinip.
İlmi arardım zincirli.
Tam düşecektim kuyuma, dipsiz.
Tuttuda yavaşça indirdi dost beni.

Ben bana az idim az.
Bilirdim de, pek tanımaz idim.
Geldi tanıttı beni bana.
Arı idim balla tanıştım.

Yaz gelir kurutmaz olur.
Kış gelir üşütmez olur.
Bülbülsem gül gibi dinler de,
Karga olurum işitmez olur.

Dost dedim dostum sana.
En taze etimden kestim sana.
Üşür isen öldür beni.
Feda olsun postum sana.

Yüreğimde köşkün senin.
Akar durur aşkın senin.
Muhabbettir özün bende.
Dost sözünle ölçtüm seni.

Ar ise dilinde arsın.
Var ise elinden, ayağından varsın.
Yokluğunla yorulur ruhum, dost.
Bilirim ki çok sırra mazharsın.

Sensiz kalır isem dünya zından.
Vurur durur felek sırtımdan.
Koca bir derya imiş düşüm.
Dalgalanırmış dostun ağızından.

Ben derim beşer dost olsun.
Her yol kavuşsun da, bir yolda buluşsun.
Gelin kalp kalbe yürüyelim.
Gayrı ağlayanlar gülüşsün.