Dost . Şiiri - İrem Aslan

İyiyim tabiiki de dilde,
Binlerce kırık bir kadın var her hücremde
Parmak uçlarıma kadar üşüyorum
Sevgisizlik herkesi kahreder birde sessizlik
Evet dost zerresine kadar içimde ikiside,

Bir bahar sabahına uyanıyorum misal
Akşamında kara kış kapımı çalıyor
Kim o ? diye seslendiğimde aslında biliyorum
Ama hani insanın içinde hep bir umut vardır diye
Mutlu karşılayışları ümit ederek açıyorum
Bir duvar örüyorum hemen hayallerime
Derhal toparlanıp yine yeniden üzülüyorum ..

Neyin bedeli olduğunu bilmediğim araftayım şimdi
İnsanlar canımdan can koparıyor iki kelimeyle
Ve yapamam dost ,yüzümdeki tokatların tarifini ,
Düşün ki bir misafirini ağırlamadan diğeri geliyor
Sonra öteki beriki derken ev çarşı pazar gibi
Her kafadan bir ses çıkıyor,kendi kafan yok gibi
Hep başkalarının gözbebeğiyiz aslında kendimizin hiçbirşeyi..

Sırtımda onca yükle günler günleri kovalarken
Gittikçe hafiflemeden ağırlaşıyorum kendime
Tam güçlü bir gülüşle sususluğum gitti derken
Tek bir cümleyle kuraklaşıyor kuruyor kalbim
Derelerde değil denizlerde dahi,ıslak değilim
Belki yeşerirdim belki bende çiçek açardım
Yakıştırmadı dost,hak vermedi sevdiklerim

Sırtımdaki bıçak izlerinin bazıları sende de var
Belki de bu yüzden sahiplendi yüreğini yüreğim