Dost Şiiri - Hakan Yükün

Böceğin ateşi güneşe düşerken,
Habitatta meşgale.

Dost, hey dost!
Işığa düşen gözyaşı.
Gülebilmek...
Dost, hey dost!
Ağlarken gülebilmek.
Yalanlar söylerken,
Dürüst olabilmek.
Hey, heyya dost!

Bir yangına girip de
Kül olabilmek.
Hatalarında,
Kendin olabilmek.

Bir hayali öpüp de
Adam gibi
Sarhoş olabilmek.
Heyya heyya dost,
Dostum.
H.y. ne zor şeydir,
Yaşarken
İnsan olabilmek.