Dost Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

ne kadar yüksekten atarsan at kendini boşluğa,
dostun aşağıda seni bekliyor....
bedenimi örtü yapar açarım,
kalbimle de tutarım seni,
sen de bilirsin beni....
arkadaşım demiyorum sana
arkada değilsin çünkü,
düşüncelerimin para kazanacağı yavan sevgilerin dışındasın....
emanet bıraktığın sırtını,
sıcaklığıyla iade ederim sana....
dara mı düştün?
moralin mi bozuk?
yalnızlık mı hissettin?
dertlerin mi var?
gözyaşlarını silmekte zorlanıyor musun?
atla dostum
ama
saydıklarımı,
kendini havanın bir yerlerini işgal eden cisimlerden sayma....
gel otur konuşalım,
sırt sırta verdiğimiz her kelime bedava bizim....
en yakın dost kalbinde olandır derler ya,
biz kalbimizin de içinden geçtik,
neden sırt sırta verir dostlar,
duygularımızın görünmez tünelleridir onlar,
kalpden kalbe parasız geçiş....
sıkılırsan,
elini sol göğsünün üzerine koy,
derin bir nefes al,
ben oradan girerim içeri.....
dost her şeyini paylaşır,
sevgisini de,
neşesini de,
öfkesini de...
sevdiğin işine gelmediğinde gider de,
dostun
işi
olmaz...