Dost Şiiri - Ercan Yılmaz 2

Ölsede uğruna yolundan sapmaz,
İşini görürde kimseye tapmaz,
Bilmez uşaklığı kölelik yapmaz,
Makam bilmeyene kardeş olmaz dost.

Milleti soyupta mazluma gülmez,
Bülbülleri kovupta kargayla gelmez,
Aç çakallar gibi ihanet bilmez,
Yurdu sevmeyene ülkü olmaz dost.

Haine yurdu bırakıpta gitmez,
Köpeklik çakalın soyudur bitmez,
Vatan için ölse ah-u zar etmez,
Cana değmeyene mezar kazmaz dost.

Dokuz ışık yolu,ocak eşiği.
Ötükende yazar ilim beşiği,
Gitmemiş ağzına haram kaşığı,
Helal yemeyene namaz kılmaz dost.

Zalimin zulm oku cana batsada,
Ölüm acısını zulmle tatsada,
Zafer islamındır kanı aksada,
Kefen giymeyene ölü demez dost.

Dinleyin çakallar size sözlerim.
Geçmem davamdan kör olsa gözlerim,
Yürürüm bu yolda kopsa dizlerim,
Candan geçmeyene yoldaş olmaz dost.

Ülkü pınarları aşkla akışır,
Köpeğe aslını inkar yakışır,
Çakal sofrasına itler bakışır,
Kurtla yemeyene azık vermez dost.

Nasır'ım çakalın postunu giymez,
İtle bir sofrada yemekde yemez,
Köpeğin özüdür sözüme değmez.
Söz söylemeyene kelam yazmaz dost.