Dost Şiiri - Yusuf Koç

Sağ elle veripte sol elle alan,
Kendine yontandır değildir dostun,
Zor gününde omzunu başına sunan,
Ağlayan gözünü silendir dostun.

Elini uzatıp omuz verirsen,
Onun derdi ile sende erirsen,
Sözü doğru özü doğru biriysen,
Gül olsan koruyan dikendir dostun.

Paşaya beylere dalkavuk değil,
Akma ağacında yalamuk değil,
Süslü kümeslerde has tavuk değil,
Zor gününü kolay edendir dostun.

Gerekse gecede bir ses bir nefes,
Dersinki yellere dostum gibi es,
Olsada yüreğin altından kafes,
Tahta barakaya girendir dostun.

Koç Ozan sözünü dedi bağladı,
Dost derdine seller gibi ağladı,
Kızgın demir ile yara dağladı,
Kanını yoluna dökendir dostun.