Dostluk diye bir şey olsaydı
Koyun kurt ile gezerdi.
Aşk karın doyursaydı
Âşıklar aç gezerdi.
Ateş, ateş olmak için sudan uzak durur.
Ateş ateşe, kül küle, toprak toprağa karışır.
Kim ne ise özüne dönüşür.
Doğanın kanunu böyleymiş.
Geçte olsa anlar insanoğlu.
Özünü karıştıran başka şeye dönüşür.
Toprağa su koy çamur olur.
Toprağı ateşe ver çömlek olur.
Herkes ne ise dönüşü ona olur.
Tırtıl kozadan çıkınca kelebek olur.
Sonunda ölür.
Herkes kendi huyunu yaşar yaşatır.
Yalan dünya bu işte...
Aslında hepimiz bir gölgeyiz...
Güneşin ışığında gölgesini yaşatır bu dünyada.
Gelen gitmeye mahkûm
Doğanlar yaşamaya..
Herkesin ömrüne bir süre verilmiş..
Kimimiz büyümeye, kimimiz bebek ölmeye.
Bir yanda savaş için ölünür.
Bir diğer yanda barış için ölünür.
Hepimizin savaşı aynı şey için aslında.
Kayıt Tarihi : 6.8.2016 23:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!