Dost Şiiri - Mehmet Özyurt

Sen garip dostum benim
Yalnızlığın hüznünde ağlama yeter
Gel bulalım beraber dostu
Dost ki herzaman bizi bekler...

Zamanın varlığında yokluk ararken
Kim bilir ne canlar yandı
Zaman yavaş yavaş erirken
Seni sende yok etmek ne kadar güç
Dostun huzuruna varmak en büyük övünç...

Yatağımdayım baş ucumda insanlar
Diller Kur'an okuyor yükseliyor nidalar
Allah! dedi ince bir ses yavaştan
Nedir bu kargaşa, nedir bu heyecan
Sesleniyorum sesimi duymuyor insanlar
Ölmüşüm de beni dosta uğurluyorlar...