Dost Şiiri - Yusuf Kılıç 4

Vakit uzar gönül derine dalar
Hasreti gözlerden yaş olur gelir
Kavuşmak belliki ruz-u mahşere
Beklerim yolunu, çıkagelsen Dost

Gönül ikrarını kıldı serinde
Düzlüğünde, yokuşunda belinde
Bekliyorum Baharların birinde
Gelip imdadıma, yetiversen Dost

Tadın damağımda, sevdan serimde
Yılka taylar gibi canım tenimde
Ölür isem bende günün birinde
Kefenim elinden çıkıverse Dost

Adım Divanedir, soyadım deli
Yanarım çölümden gittin gideli
Ardı arda koydum geçen günleri
Aylar yıl olmadan, geliversen Dost

Üfledin adını kulaklarıma
Kelepçeler vurdun bileklerime
Prangalar geçti iliklerime
Kan revan içinden, söküversen Dost

Sensizlik canıma gün be gün zarar
Gönül muhabbeti bir sende arar
İkrarı getirdik kavilden karar
Çıktın talihimde, biliversen Dost

Yanlarım çürüdü bedenim pişti
Vakit nazil oldu, dertler yetişti
Ruhum bu sinemden kuş olup uçtu
Varıp kanadımı, sarıversen Dost

Kudretim yetmiyor dileklerime
Hasret nakış nakış iliklerime
Sağ olmaz yaralar, senden geriye
Kaldı bu zârıma, koşuversen Dost

Vasıl oldum derde düğler açarım
Ne kara bilirim, ne ak seçerim
Ben bende bulunmam senden geçerim
Geçip soruşturup, buluversen Dost

Yusuf'um bu günüm dünümden çetin
Bölük uykularım, küsmüş büsbütün
Sağım solum mekân, yurt memleketim
Yanmış korlarıma, kar'ı versen Dost