Dost Şiiri - Sabri Ceyhan

Dost dost der de insan,
Kimi kara günde,
Kimi ak günde belli eder kendini.
Düşünce tanır insan dostunu,
Kimi büyüdükçe büyür nezdinde,
Kimi küçüldükçe küçülür nazarında…

Dost dost der de insan,
Denize düşse yılana sarılır.
Bir yudum suya hasret kalsa,
Tutar dost elinden zehri içer.
Dönse sırtını dost diye,
İlk hançeri dost zannettiklerinden yer…

Dost dost der de insan,
Düşse kaldıran bulunmaz,
Yine kara toprak basar bağrına.
Kılı kırk yarsan bulunur belki,
Dost deyip sırtını dönebileceğin,
Adam gibi adam diyebileceğin… /Sabri Ceyhan