Ne zaman dost desem gönül mendili;
Islanır, ıslanır, ıslanır dostum…
Bırak ta çağlasın gönül bendini;
Uslanır, uslanır, uslanır dostum…
Sanma ki temele bulunmaz taşım.
Gönül kazanmaktır benim uğraşım.
Bir dost bulamazsa, bir taşa başım;
Yaslanır, yaslanır, yaslanır dostum…
Bir hayal belirse karşına gelse,
Bilinmez bir el gözyaşın silse,
Bu garip kupkuru ağaçta olsa;
Hislenir, hislenir, hislenir dostum…
Veysel’im güneşi yıldızı ayı.
Dağları, taşları yemyeşil çayı
Gün be gün gözlerim görmez dünyayı;
Puslanır, puslanır, puslanır dostum…
14–6–1985
Veysel ERASLAN
Yozgat
Kayıt Tarihi : 1.11.2013 17:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!