Dost Şiiri - İkram Gökhan Akcebe

Dostun olmadığı evvel zamanlarda,
Çevrem aktarlardan geçilmiyordu!
Dostun aşkı gönlüme düştü düşeli,
Çevremden tüm şifacılar kayboldu.

Benim önceki hallerim tamahkardı,
Bu hallerimin şaşılacak yanı yoktu!
Dostun bağbanında derse oturunca,
Ruhum ahengini arayıp da bulmuştu.

Bendeki ameliyata bir mekan gerekti,
Dünya denen yer bu işe dar gelirdi!
Nefsin arazlarına bulaşmayayım diye,
Göz önündeyken, çok az göründüm.

Bu bir son değil, yeni bir başlangıçtı,
Akıbete giden ahval değerini bulmuştu!
Sevgilinin Şanını, zikrettikçe gönlüm,
O'na yaklaşmak için bir yol tutmuştu.

Yürüyorum, yolum az kaldı diyenlere,
Yolun sonu, koşmakla da tükenmez!
Geldiği yerde tamam ben oldum diyene,
Yer yakın olur, baksa da artık göremez!