Dost Şiiri - Abbas Paksoy

Dost
Dost olur, sokulur sana.
Sohbet edersin, kana kana.
Yarım sohbet, kalır yarına.
Bahane edip, gelir gene.

Günler geçer, sırlar açılır.
Sohbetle, pislikler saçılır.
Günahlar, beraber seçilir.
Sana, sokuldukça sokulur.

Başına, bir bela dolarsa,
Dostun, senden uzak olursa,
İnsan, yalnız fakta kalırsa,
Böyle dost mu olur, be insan.

Paksoy’um, ele öğüt verme.
Her selam vereni, dost görme.
Sırrını, her gelene serme.
Sen, diline sahip ol, yeter.