Dost Şiiri - Mahmut Karahan

Ne kötü oldu be gitmen
Gidince arkandan bakakaldım
Ne kötü oldu be gitmen
Toptan fiatına
Parekendeye çıktı gülümseme
Dost yüzü ne kadar acıymış
Son indirimdeki tek kalmış gömlek gibi
Susadım
Eğilip öptüm alnından
Pınarlar kurudu
Zaman
Pantolunun sağ cebine sıkışmış
Bozuk para gibi
Bu kadar basit
Bu kadar zavallıyken
Sıkıştı hayat...
Ve ben
Gerçekten ben
DİREN dim
Ağıt tutarken
Dostun yüreğine düştüm
Dizeleri okurken