Dost Şiiri - Tolga Saygılı

Eser yine içimde fırtınanın yalnızlı ı
Lekeler oluşur içimde yaralar çoğalır
Darbeler büyür acı izler kalır
Kara saplı bıçağı vurmuş Dost.

Gözün gönlün doymaz aç bakarsın
Elim de ne varsa alır kaçarsın
Bana gelince elini kaparsın
Güvendiğim dağlara kar yağmış dost.

Ben sen böyle değildik
Hep bir ekmeği ikiye bölerdik
Ne ettik ne söyledik sen istedin biz verdik
Arkamdan kötü konuşur olmuş dost.

Ben dost bildim can dedim
Uğruna canımı bile verirdim
Dünya malı ile seni hiç değişmedim
Sen kendini unutmuşsun acırım haline dost.

Şimdi ağlıyorum iki gözüm iki çeşme
Sen ne yaptın ne ettin kendine böyle
Dünya malına kanar mı insan söyle
Acınacak haldesin aklını başına devşir dost.

Unutma yırtık gömleğini yamalı pantolonu
Unuttun ananı babanı dostunu kardeşini
Şimdi benimsemişsin etrafında olan yalan dolanı
Sen yalan oldun yaşayan ölü oldun dost hoşçakal.

Söz. Ferman alçiçek 21.05.09