"Dost" Şiiri - Celal Çetin

Kızmana gerek yok ki dostum,
Bu sinir, öfkeleniş neden.?
Suç mu seni fazla düşünmem,
Kalbini mi kırdım yoksa bilmeden.?
Okunmaz şiir, anlaşılmaz şair,
Kalem tutanın ruh haline girmeden.
Dost dokunsun, temas olsun yeter.

Belli ki beğenmemişsin,
Sana dostlukla yazan kalemi.
Kanım idi akan mürekkebi.
Oysa beğenerek yazmış,
Beğeneceğini bile sanmıştım.
Yanlış okuyor, horluyorsun, tefsiri.
Dost okusun, haki bilsin yeter.

Özenle seçmiştim cümleleri,
Yazarken yüreğimi de koymuştum,
Kelimelerin tam altına.
Şiiri okudun, kalbe dokunmadın mı?
Göz yaşarımdı sonlarındaki noktalar.
Virgüle, noktaya bakınmadın mı.?
Dost diyelim, Baki bilsin yeter.!

Şiiri, belki de şairi, anlamadıysan,
Sorun yok, aziz dostum.
Eksiklik bendedir, yazamadım,
Anlatamadım belki.
Hiç okumadın say, yada, okuyamadın.
Dost olalım, saygı olsun yeter.

Ayrı dilden konuşuyoruz, tercüme
Tercüman mı, lazım belki de?
Ayrı telden mi bağlama?
Çalıyoruz, çalmaktayız belki de.
Unut gitsin, dostum,
Dost kalalım, baki kalsın yeter.