Dost Şiiri - Emrah Kılıç

Günler den ne gündü hatırlamıyorum be dost
Ama yine kafamızın bozuk olduğu bir gündü
O gün nedense hiç geçmez olmuştu bizim için
Ah ulan ah
Sen yine seni reddeden bir kızı anlatıyordun
İsyan kar tavırlarla
Bende hayata isyan ediyordum her zamanki gibi
O günü hatırlıyorum da ne güzel bir gündü
Sen derdini bana ben derdimi sana anlatırdım
O günlerde savaş telaşı vardı her konuşmamızda
Anlatıp da bitiremezdin
Adaletsizliğin ne kadarda çok yaşandığını
Nerdesin bu günlerde
Derdimi anlatacağım hiç kimse yok
Hayata isyan etmelerimiz
Cillop gibi kızları görüp de bir of çekmemiz
O günü geri döndürebilir miyiz be dost
Telefon edecektim sana
Nerde yok ki telefonun senin
Gariban geçinirdik bon boş ceplerimizle
Hep gezerdik upuzun caddelerde
İliklerimize kadar donardık, kış aylarında
Ama hiçbir zaman utanmazdık bu halimizden
Şimdi gelsende eskisi gibi olabilsek
Eskisi gibi, ortalığı karıştıra bilsek
Her şeyi hiçe sayıp, hayatı takmasak
Hayatımız hep böyle giderdi
Özledim be o günleri
Nerdesin, nerdesin be dost