Dost Şiiri - Ceylan Yarar

Usulca yaklaştı pencerenin önüne
Kollarıyla kendi bedenini sardı
Yalnızdı üşüyordu
Gözlerini bir bir evlere çevirdi
Ne hayatlar yaşanıyor diye düşündü
Tv seyrediyordu yaşlı adam
Hanımı örgüsünü almış kimbilir neleri sorguluyordu
Ders çalışan delikanlı
Dans eden gençkıza baktı
Bir masabaşında toplanmış aile vardı
Ve bir şey farketmişti
Aslında hepsi yanlızdı
Birden sokak lanbasının oraya odaklandı gözleri
Yeni park etmiş arabanın
Daha soğumamış motorunda ısınan kediciği
Koşarak gidip aldı kediciği
Karnını doyurdu kuruladı
Adınıda dost koydu
Yanlız değildi artık üşümüyordu
Yüreğini ısıtan bir dostu vardı..