Dost Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

İstanbulun karanlık gecelerinden birindyim yine dost.
Yaşadıklarım,gördüklerimi aklım hayalim almıyor.
Biz ne kadarda geniş mezhepli olmuşuz,anlayamadım.
Ne utanma ne ar namus kalmış.
Kimin eli kimin cebinde belli degil….
Oysaki gözünü sevdigim atalarımız,bizlere her şeyi iyi ögretti.
Hata, sakatlık bizdemi; bizlermi evlat yetiştirmesini bilemiyoruz.
Yoksa?
Ekonomik bozuklukmu can insanlarımda bu degişikligi yaptı.
Yalanın bini bin para aldatma çıkar için yaranma.
Sevmedigi halde cilve naz yapma.
Benmi aklımı yitirdim yoksa bunlar benim ülkemin insanlarımı.
Beş dakikalık zevk için kızı yaşında insanlarla olanlar, para için etini pazarlayanlar.
Biz ne olduk böyle dost.
Sevsek bile sevdigimizi söyleyemedigimiz.
Bir topak çamurmuş gibi bizi hangi duvara vurdularsa orda kaldık.
Adınada evlilik dedik.
Ama zamanla alıştık sevdik saygı duyduk.
Çocuklarımızı anlımızın teriyle büyüttük dost.
Ne oldu neler oluyor gençlerimize dost.
İdeolojisiz amaçsız önce bira sonra esrar dahası uyuşturucu lar.
Bir arkadaş bin taneyi alır agına.
Renkli hayat.
Ne yapmalı dost bu gençleri nasıl kurtarmalı.
Terör derler terörüst derler analar babalar kitap okutmazlar.
Kitap okumayan toplumun sonu ya ölümdür yada esaret.
Biz bunları nasıl anlatalım dost.
Bir senle bir benle olmuyor.
Toplum olarak el ele verelim vermeliyiz zaman sag sol degil.
Gençlik elden gidiyor,dost.
Gençlige toprakları emanet ettigimizi kültürümüzü özümüzü;
Yalansız yaptıklarımızı yapamadıklarımızı anlatalım dost.