- Dost Şiiri - Nurcan Bingöl

Gücendim, kırıldım
Dalımdan koparıldım dost
Yürek yangın yeline döndü
Dünleri kana buladım bu gün;
İntikam alırcasına, delice hınçla
Ruhum üşüyor katil oldum dost
Omzuna yaslamalıyım dertli başımı
Tek sen kusturursun içimdeki nefretleri
Çöz kalbimin buz kesmişliğini
Isıt beni sıcağına sar hadi
Mecalsizim, iki elin kan da olsa gel
Yeni savaştan çıktım dost
Çok yordu beni hayatla restleşmek.

Gözlerim öfke saçıyor uzaklara dalıp dalıp
Yaş dökemiyor ki gözlerim nefret dolu
Geçmişi ateşe verdim ya az önce
Yaralarım kanıyor hala ılık ılık dost
Üstüme gelme sakın
Sana her zamankinden daha çok ihtiyacım var
Beni bir tek sen anlarsın bilirim
Sen de böyle anlarda konuşamam ya bilirsin
İşte o gibi; yutkundum cümlelerimi
Of tadı ölüm gibi; geldi
İşte o an bu andı bitti.
Tut kolumdan toparlanma zamanı şimdi
Ey Dost öyle özlemişim seni bi an sarasım geldi…