Dost Şiiri - Atilla Adsay

Dost bazen derin çekilen bir nefese benzer,
İnsanoğlu soluğunu vermemek için inat eder,
Bir daha almamak korkusu insanda doğar,
İyi bir dostun değerini her an bilmek gerekir.

Dost bazen de hasretini hep çekilen sılaya benzer,
İnsanoğlu varıp tüm özlemlerini gidermek ister.
Dost bazen de en çok sevilen gonca güle benzer,
Eline alıp göğsüne bastırıp hep koklamak ister.

Dost bazen de çölde susuzluktan seraba benzer,
Ardı sıra koşarsın, ama bir hayaldan öte değildir.
Dost bazen de tatlı ve güzel bir rüya ya benzer,
Hiç uyanmak istemez, bu rüya ile yaşamak ister.