Dost Şiiri - Muhsin Halis

Bir güzîde duadır seherin serininde,
İntizârım tiretir üşüyen ellerimi.
Ey Sübhânım gönlümün en nâdide yerinde
Büyüte durdum, ki duy sevdamı kederimi

Bu âlem gözlerimde görünmez bir örtüdür
Ve bu âlem zihnimde susmayan gürültüdür
Bir beraat diliyor rahmetinden ellerim
Kapında perişanım, katında derbederim.

Cânan desem gönlümde yankılanır adın yar!
Bir şafak aydınlığı sunarsın gözlerime.
Senden başka âhımı, feryadımı kim duyar,
Kim döker, senden başka, suyu denizlerime..

Senin için her seher bir uyanık kulunum
Şanına mülteci bir bağrı yanık kulunum.
Bütün cevr-û cefayı bildim sensin yaratan
Senden uzağa atıp sonra seni aratan.

Her gece benimledir mehtap, deniz yıldızlar..
Sana el açar hergün tüm bâhtiyar yalnızlar.
Âlemin gündüzünden seni okur Kitabım
Bir derviş edasında susuzluktan bî-tàbım.

Rahmetin süzgecinden süzülmüş bir yağmur sun,
Yıkılsın metal zevkler, bitiversin inkîsar.
Sen büyük sahraları diriltecek yağmursun
Bir âlem sende biter, bin âlem sende başlar.

Bir med zamanı baktım gurûba uzun, uzun.
Faniliğim titredi heybetinden sonsuzun
En sevgili, en lâtif, en güzîdesin Ey Dost
Bilmemki bu âlemin neresindesin Ey Dost.
Gitme! Kal! Diyebilsem, yerinde dursa zaman.
Beni avuçlarında şanına sunsa zaman

Álemi çepe çevre kuşatan gecelerden
Şûlesi sızar günün, dualarımca berrak
Yalvarışım hıçkırır, fikrim boğulur terden.
Sonra, üşür dileğim, titrerim yaprak yaprak.

Duygumun göklerinde duydum Rahman’ım seni
Gönlümü bir efsûna saldı aklıma düşen.
Hurma yapraklarına nakşedilen sesini
Okur; dudaklar nasır.. Okur; gönüller gülşen

Ne varsa senden yana bu âlemde gördüğüm;
Ve ayrılık.. Ve gurbet.. Yolumda düğüm düğüm.
Mademki senden geldi azizdir bu ayrılık
Dua döker gözlerim toprağa ılık ılık.
Durup seni dinlerim muzdarip denizlerden.
Sana gelmek isterim şu garip denizlerden.

Bana ümit bahşeden tatlı sesindi Ey Dost.
Bir çocuk heyecanı ruhuma sindi Ey Dost.
Ne güzel hilkâtinin alnıma yaktığı nûr
Kuraklığıma yağmur yalnız sende bulunur.
Melûl gözlerim yalnız sana hasretten yandı
Gönlüm gayrî sevdaya ne düştü, ne bağlandı.

Yağmur damlalarını dinledim bildim ey Hak
Bildim sensin hakikat, sensin Mahbub-u Mutlak
Râbıtamın müntehâ ufkundaki Çalab’sın
En müstesnâ âhenkle âlemi düzen Râb’sın
Ağlarım şu bitmeyen firâkın derininde
Anlamaya takâtim yetmezcesine Ak’sın
Sevdanı kanar güneş her sabah serininde
Sonsuz aczimle bildim, Sen Kadir-i Mutlak’sın