Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gitme, gitme güzel dost
Şirin uykularımı cellât etme boynuma
Yokluğuna alışsam da, tutuşsam da, yansam da
Beni koyma buralarda tek başıma
Sol yanım uçarı, sol yanım sancılı,
Sol yanım kahırlı.
Niye tanımıyor ellerin ellerimi
Niye başın eğik, gözlerin dolu, dolu
Hep o suskun yanını verdin bana
Sen bu yürekte emanet değildin
Benimdin, benim
Gel doldur yine içimi dostluğunla
Damla damla, nefes, nefes
Yokluğunu öldür bende
Sinemdeki yaralara dost yarası dedirt me!
Duygu yüklüydü. Tebrikler
Can-ı gönülden tam puan ile tebrikler, yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun! Listemde.
DOST
D üşsem de denize sarılmam yılana
O yetişir imdadıma bir atlayışta
S oğuktan donsam, kapılsam dalgalara
T üm sıcaklığıyla sarılır dostum bana
Benokyanus Yücel Terkanlıoğlu
Gerçek dostluklara ve dostlara ulaşılması dileklerimle. Ne fayda ki zamane dostlukları çıkara dayalı hale geldi. Menfaat dosluklarından uzakta fedakâr dostluklara. Yine güzeldi. Kutlarım. Saygılar.
sayin bayan Özlem Cetin
antoloji verilerinden ögrendigim kadari ile Bugün Sizin
۞ * ♥ *_۞ D O G U M G Ü N Ü N Ü Z! ۞_* ♥ *۞
♥ K u t l a r i m ♥
Dostlarımız hep yanımızda olsun elimizi tutsun yüreğimize dokunsun... Güzel şiirini tam puanla kutlarım . Sevgiler
her zaman inandığım birşey vardır...
belkide bu benim hayat felsefem...
gerek sevgili gerekse dost...
her şey insanlar için.
dargınlıklar,kırgınlıklar ve hatta istemsiz ayrılıklar yaşanabilir....
eğer vefa dediğimiz olgu varsa ilişkilerimizde haddim olmayarak her ne olursa olsun 'korkma' diyorum...
çünkü bunu defalarca yaşadım...
vefayıda iyi bilirim vefasızlığıda....
sonra ardından koyu ve karanlık bir yalnızlık...
'ey can!!!
bir kez başını omzuma yasla
ve ellerimi tut...
anlarım seni...
ey can!!!
sakın anlatma bana hiç birşey...
sadece gözlerime bak
yaşarım seni...
kutlarım dostlukların baki kalması dileğiyle.
buda benimki
E Dost!
A dost! Tende canım yandı,
Gör gördüğün leyle sandı,
Dost ateşine yanarken,
Serap-ı hayale kandı,
A dost! Sensin benim derdim,
Al ateşe ateş verdin,
Dost ateşine yanarken,
yolarına canım serdim,
Gündüz dedim gece oldun,
Bir okunmaz hece oldun,
Dost ateşine yanarken,
Nicelerden nice oldun,
Hayal oldun düş oldun,
Didelerimde yaş oldun,
Dost ateşine yanarken,
Akıl sır ermez iş oldun,
A dost! Dostu görem dedim,
Dosta yüzüm sürem dedim,
Dost ateşine yanarken,
Can isterse verem dedim,
Gönül can-ı cananda can,
Dosta hasret gider öz can,
Dost ateşine yanarken,
Ne ten kaldı ne tende can.
İçten bir dosta içten sesleniş içten serzeniş,
Kutluyorum.
Güzel yüreğinizi ve usta kaleminizi kutlarım.
Nice nice ebedi dostluklara, sevgiyle. 10 puan
harika bir çalışma gönülden kutlarım
saygı ve sevgilerimle buda benim ki
A dost
Gönül can-ı cananda can,
Dosta hasret gider öz can,
Dost ateşine yanarken,
Ne ten kaldı ne tende can.
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta