Dost Şiiri - Tolgahan Bostan

Insan bazen gönlünden geçirdiklerini ifade etmeye zorlanir, bilirsin...

Bazen öyle olur ki hiç görmedigini sandigin bir suret kendin kadar tanidik gelir sana; çok sey anlatmadan, ruhu dillendirmeden anlasir, kaynasirsin onunla.Bilirsin ki, her ne yaparsan yap, aslinda ne söylemeye çalistigini yüregi ile duyar dostun; ve ne kadar uzaksa da mesafeler, bu biçim bir iletisimde görecedir bütün uzakliklar...
Yüreginin tasliginda sohbet ettigin ve tüm gerçeklerden daha gerçek yanitlar alabildigin, kimligini ve benligini tanimlayan hatta tamamlayan sihirli bir karsilasmadir bu....
Ayni göge bakip ayni yildizlari paylastigin ve ruhunun kulaklari ile selamlastigin tüm yanliz benligini dolduran bir merhaba lezzetindedir anlamli ve bir o kadar gerçek sureti onun...
Inadi senin inadina, sevdasi senin sevdana, düsleri senin düslerine kosut; kendin kadar iyi bildigin ve asla yanilmadigin bir kapidir bu esiginde sabahlamak istedigin...