adım adım adımlarken günümü
yaşadım sanki soğukca ölümü
bir günden diğerine varan zulumü
aşkla yaşadık her geçen gönülü
çocukluk işte yaşadık biz bu günü
parktan parka koşan oyundan oyuna
hiç bitmeyen umudları olan
bir sokaktı bizimkisi degişmeyen
mavi olan düşler de boyadık biz aşkı
dünyanın adını koyduk oyunlardan
ozanlar osmanlar erkanlar erşanlar
adı geçmeyen eski dostlardan
cıkarlarımız oldu durmadan
aslında hep oyundu kısacık fani olan
sogukca tanıdım sanki ölümü
hatırlattı bana kısacık günümü
dostları ve doymak istediklerimi
yaşattı bana fani oldugum sevgiyi
yetmeyen hüzünlerimde gülmeyi...
Ali BaksıKayıt Tarihi : 13.5.2008 20:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!