Doruya Çalar Rengin Şiiri - Muharrem Araz

hiç ata bindin mi sen, ayakları biraz beyaz
rengi doruya çalan bir kısrak
üstünde ürkek bir ceylana benzermişim köydeki en son gittiğim yaz

irkilir ne zaman düşeceğim endişesine
beklerdim yapışmış sımsıkı yelesine
koşarken dört nala sulak köyümde atlar
bulutu yakalardı düşlerim ellerinde çocuk
yelesinden tutardı umutlarım sonbahar

çıkınımda ki çocuk azığım evden peynir ve yufka
birazda yeşil soğan dalı, suyu kaynaktan
yağmurda taneleri kayar sırtından tayın,
düşer yaşam balçığına düşlerimin gölgesi
kanarken burnum mendilimin beyazında kırmızısı
kan kusar, güvercin kanadı kırık duygularım

hayır gitme...olmaz şimdi tutmuşken seni,
gözyaşlarına yazılmışken belki de gecenin kaçağı
off hüzünbaz gönlüm dip yaptı gene uzak yamaçlara
binip de kaçası var kırlara uzaklara
niye ağlıyorsun sanki yorgun ruhuma
ben zaten yetmiyorum ki kendi eksik aklıma
bazen de attığım kahkahalar altında
düşmüşken bir doru taydan
kimse görmüyor gri kaçışlarımda yaşamdan
içerde değil mi yerim, düş de mi kalacak bakışlarım

toz dumana katılmış kırkını aşkın yarışta
gelen bindiğim taydır çocukluğumdan kalma
alır götürür beni sensizlik diyarına,
bakar mı arkasına tutmuşken yelesinden,
belki de yitık hevesi zurnanın son perdesinden,…..

Mozan-Muharrem Araz
11Kasım 2007