Dorukta... Şiiri - Şükrü Aktaş

Aşkı sözde yaşamak değildir aşk
Aşk, özde yaşanırsa aşktır.
Yürekten seviyorum derken,
Yüreği kabartan iştahı içe kusmaktır.
Gerisi yalan ve yaşanması gereken…
İşte o an!

Tarihi çırçır yangını itfaiyecisiydi

Ateşi söndürmeye talip buluşan dudaklar

Yılan dokunuşunda bir ürperti olmalıydı

Ten temasında

Ürperen, titreyen ve hisseden bir ten.

Kartal pençesinde çırpınan kuşun can çekişmesiyle

Güvercin iniltisinde süzülürken buseler

Göz kapaklarının ayak uçlarına yıkılışı

Boğazda sözlere düğüm atıldığı andı

Çat çat olan çorak toprakların parsellenen her karesine

İlkbahar yağmuruydu, tohum diye serpilen

Erkeğin ab-ı hayat suyu özlemiyle

Derin bir ahh… çekerken kadın! ! !

Sırtlan gırtlağında bir çığlık olmalıydı, dorukta

Tüm dehşetiyle infilak ederken volkan!

Hücreden zerreye, irinden iliğe

Mutlulukta boğmaktı aşkı belkide

Yanlara yığılırken morfinlenmiş bedenler,

Kapanırken son perdede.