Doruklarda Hüzün Şiiri - Murat Gelen

“ korkuyorum, bir an gelir de gidersin aklımdan diye.. ”

ağır ağır çalıyordu
kemanın inceltici sesiyle,
o loş gecede;

hüzün senfonisi...

vazgeçemediğim tek renk,
belki tutkuya dönüşen
beyaz’ dı üzerine;

giyinerek geldiği...

papyonlu takımım vardı
otururken köşemde.
değişmiş gibiydi roller;

dansa kaldırırken beni...

küçük küçük adımlarla
gider gibi zamanda,
çekiyordu kalbine bakışımı;

iki ileri bir geri...

başını yaslayıp hayallerime,
elleriyle kırık gönlümü sarıyordu.
her dokunuşu sanki bir özlem;

yıllarca hasretini çektiği...

ve bitti bir süre sonra,
sihir sınırlarını aşan gece.
hüzünleri taşıyamadı o vakit;

kemanın kopan telleri...

28 Mart 2005, Bursa