Hep doruklardayım ben...
Aşkın en yücesini de yaşadım
acının en yoğununu da,
severken sevdiğimden de ayrı kaldım,
karanlıklarda iken nurlu sevdalara da daldım.
Ama hep doruklardaydım ben.
Mutlu olunca ruhum bulutların üstünde raksetti
acı çekerken, yüreğim kanadı, eridi, bitti.
Severken, dünyayı sırtımda taşımaya razı oldum
Sevildiğimi duyduğumda, dünyada bir deli mecnun oldum.
Ama...
hep doruklardaydım ben.
Kazanınca çok kazanıp kaybedince sıfır oldum ben,
Orta yolu bulamayıp,
ya başta ya sonda oldum ben.
Aşkı fizanda bulunca ardıma bile bakmadım ben
kim ne derse desin ama
hep doruklardaydım ben...
Kayıt Tarihi : 22.7.2008 18:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

acı çekerken, yüreğim kanadı, eridi, bitti.
Severken, dünyayı sırtımda taşımaya razı oldum
Sevildiğimi duyduğumda, dünyada bir deli mecnun oldum.
Ama...
hep doruklardaydım ben.
Ben yüreğine sağlık diyorum.
Bu arada, onca dil bildiğini yazmışsın ama sevginin dili başka bir şey. Sanırım orada da varsın.
Kolay gelsin o halde.
TÜM YORUMLAR (3)