O sihirli Homeros alacakaranlığında
geçerek tapınağın kırmızı kulesini
Ben hiç kadın kralsı hurda gemi
koşuşturuyoruz o eflatun lambaya
fahişenin cılız K’in müziğine.
Önümde duruyor o aydınlık ahırda
taşıyarak yeşim taşı kıymıklarını
ırzın yaralı signaculumu sessiz
gözler gözler siyah o plagal Doğu’ya dek
çözecek uzun gecenin deyimini.
Sonra, bir parşömen tomarı gibi, katlanmış,
ve o kadın çözülüşünün şaşaası büyür
bende, Habbakuk, bütün günahkârların pisliği.
Schopenhauer öldü, bırakır
elinden lavtasını fahişe.
Samuel Beckett (1906-1989, İrlanda)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 4.9.2009 14:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dortmunder by Samuel Beckett In the magic the Homer dusk past the red spire of sanctuary. I null she royal hulk hasten to the violet lamp to the thin K'in music of the bawd. She stands before me in the bright stall sustaining the jade splinters the scarred signaculum of purity quiet the eyes the eyes black till the plagal east shall resolve the long night phrase. Then, as a scroll, folded, and the glory of her dissolution enlarged in me, Habbakuk, mard of all sinners. Schopenhauer is dead, the bawd puts her lute away.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!