Dörtlükler Şiiri - Taştan Çıralar

Yücelerden süzülüp doldurduğun denizden
Geri dönüş mümkün mü akarak aynı izden
Değiştin buharlaştın ne deniz var ne dere
Bende benlik kalmadı yürekte eser sizden
* * *
Dalgaların kıyında dokundukça taşlara
Her gel gitle çok acı dert açıyor başlara
Kaya erir kum olur tüm zerrede sen varsın
Özlemler var oldukça yansıyacak düşlere
* * *
Ruhunu yıkasan da şafakların kanında
Arındım sayılmazsın aynaların önünde
Gururundan arkana ister bak ister bakma
Pişmanlığınla buluş izlerinin yanında
* * *
Ne kadar çoğalsan da var mı bir dokunduğun
Yalnızlığından başka yanındayım sandığın
Kuşkuların önüne dikilince ansızın
Neye yarar hayalde kanatlı at bindiğin
* * *
Petekten süzülen bal düşerse donan suya
Umuda tak kelepçe ecelsiz ölüm bu ya
Tatmadınsa acıyı rüyada görme dahi
Kış bilir kışlığını yatırınca uykuya
* * *
Beyaz iken morarmış zambaklar derde düşmüş
Baharda kırağıdan tomurcuk gül üşümüş
Toprağa cemre ile dallara su yürürken
Fidan yaştayken sevdam mevsim hazan taşımış
* * *
Sakıncalı doğumu nasıl beslerse kader
Özürlü doğan aşka cefa çekenler ne der
Eğer öyle bir yazgı yaratmışsa bizleri
Ölüm bir kurtuluştur yaşamak ondan beter
* * *
Nerede kurtuluşu umudu aradımsa
Hem ağlatan birisin hem de güldüren kimse
Çivt ağızlı kılıçtan Taştan aman dilerken
Sende var mı bilemem şu bende acı dinse…