Ne zaman bir rüzgar esse kıyıdan efil efil,
Yad ederim seni, ne zaman çağırsa yolculuk.
Sil gözyaşlarını, dünyada bir sen misin sefil,
Mecitözü'nde yol kenarında ağlayan çocuk.
(Taşova, 13.06.2006)
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi