Dörtlükler-5 Şiiri - Cengiz Numanoğlu

Uyan artık ey insan ! Yetmez mi bunca zillet ?
Kaderinde yazmıyor.. Bu kokuşma, bu illet.
Önyargılı infazlar, boğuyor vicdânını,
Bu "çağdaş" cehâletten, kurtar şu irfânını.

Mühürlenen bir kalbi, kullar asla açamaz.
Önyargılı zâlimler, SON YARGIdan kaçamaz.
Unutma ki; ön yargı, şeytânî bir tuzaktır,
SON YARGIdan korkanlar, önyargıdan uzaktır.

Söyle ey insanoğlu ! Bu kaçışın nereye ?
Eğlenmeye gelmedin, bil ki bu yerküreye.
Sınav çoktan başladı, hiç güvenme süreye;
Ömür sandığın gibi, fazla uzun değildir;
Uyanmak isteyene, kısacık bir mehildir.

Dünyayı titreten, fermanım olsa,
Dağları delmeye, dermanım olsa,
Başakları altın, harmanım olsa,
Zümrütle bezense, taht ile tâcım;
O bir nefes için… Sana muhtâcım.

Kur’ân’a sorarsan; “gıybet” ne demek?
Ölmüş bir kardeşin etini yemek!
Kim ki; bu vahşetten tiksinmiyorsa;
Dünyayı fethetse beyhude emek.

ACI GERÇEK !
Dünya battı batıyor,
Şeytan keyif çatıyor,
Kur’ân çığlık atıyor,
müslümanlar yatıyor.