Dortlukler Şiiri - Halit Ozturkmen

Sevgi ne yücedir,
Aşk sihirli bir hecedir,
Umut bitmez bir gecedir,
Ben sana
Hasret kaldım nicedir.

Derin sulara daldım,
Çok ağladım, çok güldüm.
Karanlıkta yalnız kaldım,
Hayatta bir adım yol aldım.

Ne hayaller kurdum,
Bu dünyada ne buldum?
Hep hüzünlerde durdum,
Yaban oldu bana yurdum.

Akşam oldu, sabah oldu,
Hevesler hep yarınlara kaldı.
Bu kadar koşacak ne vardı?
İşte ömür, sayfaları sarardı.

Sular seller gibi aktı zaman,
Bu sırrı var mı anlayan?
Derin bir yaradır kanayan,
Divanedir sevgiliyi bulamayan.

Gelende bilmez, gidende;
Bütün sır her şeyi var edende.
Âlemler gizli her zerrede,
İnsan olur insan, her şeyi sevende.

Bir adım öteye kaçamazsın
Sırtına yüklendiğin kederden.
Anlamını bulamazsın,
Dönen yok bu sonsuz seferden.

Neşeli olmaya bak,
Mutluluk sana da hak.
Hüznü bir yana bırak,
Al eline bir ayna, bir tarak.

Endişeyi bir yana at,
Heyecana tak kanat.
Koş, kalmasa da takat;
Erdemli yaşam bir sanat.

Geldin, gittin… olacak,
Koca dünya kime kalacak?
Bütün güller bir gün solacak,
Hoş bir seda ardımızdan kalacak.

Yakar seni dizginlemediğin hevesin,
Ah, keşkeler içinde gezinirsin.
Ezdikçe bir gün ezilirsin,
Üzme dostum, kimseyi üzülürsün.

Dem vurdum öze,
Söz kattım söze.
Işık olsun göze,
Akıl hediye bize.

Verdiğin kadar alırsın,
Sen kendini ne sanırsın?
Sırat köprüsünde durursun,
Bak içine, kendini bulursun.

Kulak ver içindeki sese,
Kanma geçici hevese.
İnsan güzel bir söz dese,
Bu işte içi dolu altın kese.