Birgün rüyana gireceğim seni ne kadar sevdğimi söyleyeceğim uyandığında kim olduğumu düşünürken mezarımda yine uyumanı bekleyeceğim…
Gökyüzünde güneş doğuyor sensizliğe yine sabahın hatırlanmayan rüyalarında aklım sanki uyanmak istemiyor gözlerim çığ gibi yuvarlanırken asırlık sevdalarım sensizlik doğuyor ufuklaradan sessizce...
Eğer ki sonsuz bir ızdırap duyacaksam mülteci sevdamı taşırken bırak beni yedi parmaklık arkasında kalayım…
Umutsuz bir günün sabahında doğan her güneş umutsuz umutlarımınışığı sensiz görünen her yıdızsa umutlarıma kesilen cezada kırılan kalemin mülteci sesi olur…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta