Birgün rüyana gireceğim seni ne kadar sevdğimi söyleyeceğim uyandığında kim olduğumu düşünürken mezarımda yine uyumanı bekleyeceğim…
Gökyüzünde güneş doğuyor sensizliğe yine sabahın hatırlanmayan rüyalarında aklım sanki uyanmak istemiyor gözlerim çığ gibi yuvarlanırken asırlık sevdalarım sensizlik doğuyor ufuklaradan sessizce...
Eğer ki sonsuz bir ızdırap duyacaksam mülteci sevdamı taşırken bırak beni yedi parmaklık arkasında kalayım…
Umutsuz bir günün sabahında doğan her güneş umutsuz umutlarımınışığı sensiz görünen her yıdızsa umutlarıma kesilen cezada kırılan kalemin mülteci sesi olur…
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta