Dörtlük Şiiri - İbrahim Yay

Bir dörtlük yazasım var ve hala konu arıyorum,
Saçma düşünceler aklımda yer edinmiş bekliyorum.
Uzun zamandan sonra bir ilki yaşamak lazımmış.
Daha yeni uyandım, bu kadarını ummuyordum.

İsteklerin peşinden koşmalı mı hala sonunu görmesek de?
Yalanlarımız kendimizi ele verirken devam mı etmeli?
Onca olayın ardından unutulur her şey yine de,
Aslında, düşünmeyi bırakıp umarsızca uzağa mı gitmeli?

Gülüyorsun, ne hoş bir manzara benim için.
İhtiyacım olduğunu düşünüyordum önceden.
Gözlerime indirdiğin perdeler kalktı sanırım.
Git düşüncelerimden ben seni bir daha görmeden.

Kuş seslerini dinliyorum sessizce otururken.
Gözlerim kapalı rüzgarın esintisi ses çıkartıyor.
Her sustuğumda, ağzım sadece dinlerken,
Yalanlarına gülmemek için ağzım mühürleniyor.

Yaralanmış parmaklarım geçmişime bir kapı açar,
O eskiden acılarımı hissedebildiğim yere götürür.
Şu hayatta hissettiğim en kötü anı mı can yakar?
Yoksa belli etmeden ve yavaşça beni mi öldürür?

Her bir fiilin sonu olduğu gibi ben de son adımımı attım.
Bakabildiğim kadar yeri gördüğüm günler geçti sanırım.
Ufkum genişlemiş hissediyorum çünkü önümü açtım.
Onca olaylardan sonra geleceğime; Ben senin için ne yaptım?